RED FILIP!

NEE, zo kan het echt niet verder. De verkiezingscampagne in onze prachtige stad is inhoudloos en leeg. Als de heren en dames politici zo verder doen, raak ik nog verkozen. Dat kan niet de bedoeling zijn. NEE, toch? Stop me Patrick. Of ik bijt.

De politici voeren gewoon niks uit om de kiezer te overtuigen. Patrick en Ludo* schreven een leuk boekje dat ze de kiezer te koop aanbieden, maar dat is het zowat. Eigenlijk heeft de meerderheid van deze stad maar één programmapunt: “Wij doen mee en Filip lekker niet. Lekker peuh.” En daar moet de kiezer het mee doen. Op die arme Filip kloppen is een sportdiscipline geworden voor de Antwerpse politiek. Zelfs Ludootje haalt zijn knuppeltje bij gelegenheid graag boven.

NEE, dat kan zo niet langer. Graag zou ik een actie “Red Filip!” lanceren. Hoeveel klappen kan die arme jongen nog incasseren? Toegegeven, hij is niet de fijnste mens om in uw buurt te hebben, maar hoe zit het met het christelijk gevoel van naastenliefde. Of het socialistisch principe van solidariteit?
Filip heeft geen gemakkelijke jeugd gehad. Wist u dat zijn vader tijdens de Tweede Wereldoorlog lid was van het verzet? In het milieu waar Filip in verkeert is dat hetzelfde als vegetariër zijn op een bloedworstenconventie. Als u hem ziet in uw straat, geef hem dan een knuffel. De arme schat verdient het.

Filip, ge zijt een toffe jongen.



* Ludo’s boekje heet “Dromen is durven” en is een absolute aanrader. Blijven dromen Ludootje. Voor Patrickjes dromen moet je vragen naar “Het beste moet nog komen.”